تدریس شغل پاداش‌دهنده‌ای است. انجامش می‌دهیم چون شامل کارهای خسته‌کننده اداری و فرسودگی ما نمی‌شود. اما اگر به اندازه کافی از خودمان مراقبت نکنیم و مورد حمایت نباشیم، به راحتی می‌توانیم از شدت کار و فشار زیاد به فرسودگی شغلی برسیم. مجله روانشناسی امروز فرسودگی شغلی را «حالتی از استرس مداوم که به خستگی فیزیکی و روانی، بی‌تفاوتی، قطع وابستگی و عدم بهره‌وری و بی‌دستاوردی می‌انجامد» تعریف می‌کند.
آیا تا به حال به عنوان معلم فرسودگی شغلی را تجربه کرده‌اید؟ چه یک سال تجربه کار داشته باشید، چه ۳۰ سال، بدانید که در این تجربه تنها نیستید. مهمترین توصیه برای جلوگیری یا مبارزه با فرسودگی شغلی این است که برای خود فهرستی از اولویت‌ها مشخص کنید. مشخص کنید چه چیزی می‌تواند کمی منتظر بماند، چه چیزی باید اول از همه به انجام برسد، و چه چیزی را می‌توان برای بعدا گذاشت.
بعضی روزها از روزهای دیگر راحت‌تر هستند، اما ترک محل کار می‌تواند سلامت روانتان را نجات دهد. حالا که بسیاری از شما به شکل از راه دور در حال کارکردن هستید، به این فکر کنید که چطور می‌توانید ساعت ارتباطتان با دانش‌آموزان را مشخص و محدود کنید. زمانی که کار نمی‌کنید، کلاس درس را فراموش کنید و واقعا «در خانه» باشید. هر کاری که امروز تمام نشود فردا انجام خواهد شد. نگران نباشید.
در ساعات غیرکاری، کارنکردن خودخواهانه نیست. شما نه به مدرسه، نه به همکاران، نه به والدین، و نه به دانش‌آموزان چیزی بیشتر از قراردادتان بدهکار نیستید. ممکن است این جمله به مذاق بعضی‌ها که مدام منتظر فداکاری‌های بدون دستمزد و تشکر هستند خوش نیاید، ولی واقعیت دارد.
اگر برایتان قطع ارتباط با کار دشوار است، کارتان را با خود به خانه نیاورید. اگر امروز به خاطر شرایط خاص کرونا در خانه کار می‌کنید، یک محدوده خاص از خانه را برای کار در نظر بگیرید و وقتی آنجا را ترک می‌کنید، دیگر کارهای مدرسه را انجام ندهید.
اگر احتیاج به کار بیشتر برای انجام‌دادن وظایف معلمی خود دارید، برای آن زمانی خاص و محدود در نظر بگیرید، چند ساعت اضافه، یک روز در هفته، نه بیشتر.
آخرهفته را استراحت کنید و کارهای مورد علاقه‌تان را انجام دهید.
ورزش کنید و غذای سالم بخورید و خوب و کافی بخوابید.
اگر کاری بیش از وظیفه شما از طرف اولیای مدرسه به شما پیشنهاد می‌شود، بگویید: نه. عذاب وجدان نداشته باشید.
