مناسب برای پایه‌های اول تا ششم دبستان
در روزهای ابتدایی سال معلم می‌تواند فعالیت‌های آزادانه‌تری انجام دهد. خوب است این فعالیت‌ها هدفمند باشند تا دانش‌آموزان و معلم یکدیگر را بیشتر و عمیق‌تر بشناسند. بازی کمک می‌کند تا روابط راحت‌تر شکل بگیرد. در بازی میتوان مفاهیم را به‌طور عمیق‌تری انتقال داد و اطمینان داشت که بخشی از آن در خاطر دانش‌آموزان می‌ماند. در این متن، فعالیت‌هایی برای شناخت یکدیگر و ایجاد همراهی و همدلی در کلاس به عنوان یک گروه بزرگ جمع‌آوری کرده‌ایم.
چاق سلامتی
هر کدام از دانش‌آموزان یک سؤال در مورد ویژگی‌های اخلاقی یا علایق هم‌کلاسی‌هایشان می‌نویسد.
سپس شماره‌ای خوانده می‌شود. شماره مربوط به هر دانش‌آموزی باشد، از جای خود بلند می‌شود و به سؤال پاسخ می‌دهد و بعد شمارۀ دیگری را اعلام می‌کند که به سؤالش پاسخ دهد. بدین ترتیب دانش‌آموزان اطلاعات متنوعی از یکدیگر بدست می‌آورند.
من کی هستم؟
در این بازی معلم از دانش‌آموزان می‌خواهد که هر کدام یکی از ویژگی‌های خود را روی تخته یا کاغذ بنویسند. بعد از انجام این کار، معلم به صورت تصادفی یک شماره را می‌گوید تا با توجه به لیست اسامی کلاس، دانش‌آموزی انتخاب شود. او باید یکی از ویژگی‌های نوشته شده را انتخاب کند و حدس بزند به کدام یک از دوستانش مربوط است، این بازی تا نفر آخر ادامه دارد.
قطعات پازل
برای این فعالیت معلم باید از قبل قطعات پازل را آماده کرده باشد. در این فعالیت معلم به هر دانش‌آموز قطعه‌ی پازلی می‌دهد که روی مقوا یا ورق کشیده است یا پرینت گرفته است. او از دانش‌آموزان می‌خواهد علایق و توانایی‌های خود را روی آن نقاشی کنند. دست معلم در پیشنهاد موضوع نقاشی باز است؛ آرزوها، ترسیم آینده، معرفی خود و…. از موضوعاتی است که معلم می‌تواند برای جلسه‌ی اول درنظر بگیرد.
پس از اینکه هر دانش‌آموز پازل خود را کامل و تزیین کرد، قطعات پازل را کنار همدیگر می‌چسبانند و یک کل را نشان می‌دهند.
بهتر است قطعات پازل در کنار هم، یک شکل را بسازند. خوب است پس از این فعالیت در مورد انسجام کلاس و دیده شدنش در یک کل با قطعات منحصر به فرد صحبت کرد.
دست‌ها کنار هم
این فعالیت برای دانش‌آموزان پایه‌های دوم، سوم و چهارم دبستان مناسب است.
به هر دانش‌آموز برگه‌ای می‌دهیم تا دستش را روی آن بکشد. سپس باید دورش را قیچی کند و در برگه نامش را بنویسد و به شکلی خلاقانه دست کاغذی‌اش را تزیین و طراحی کند. بعد روی یک مقوای بزرگ یک ساقه و برگ می‌کشیم و تمام کاردستی‌های بچه‌ها را به عنوان گلبرگ روی ساقه می‌چینیم. از کار کل کلاس یک گل بزرگ با گلبرگ‌های متفاوت و پر از رنگ درست می‌شود.
زیر گل می‌توانیم جمله‌ای با چنین مضمونی بنویسیم:
«همه‌ی ما منحصر به فرد هستیم اما در کنار یکدیگر فوق‌العاده‌ایم».
تار کاموایی
در این فعالیت معلم باید یک گلوله کاموا همراه خود داشته باشد.
در ابتدا معلم از دانش‌آموزان می‌خواهد در یک دایره بایستند. معلم که گلوله‌ی کاموا در دستش است ابتدا خود را معرفی می‌کند و دو ویژگی مثبت خودش را می‌گوید. بعد سر کلاف کاموا را در دستش می‌گیرد و کاموا را به سمت یکی از دانش‌آموزان پرتاب می‌کند. هر دانش‌آموز باید کاموا را بگیرد، ویژگی‌هایش را بیان کند، بعد یک طرف نخ را بگیرد و برای دیگری پرتاب کند.
در نهایت بچه‌ها با نخ‌های کاموا به هم متصل شده‌اند و یک تار منسجم پیچیده را تشکیل داده‌اند. در پایان این فعالیت میتوان از بچه‌ها پرسید چه شباهتی بین این تار منسجم و کلاسشان می‌بینند؟
میتوان در جریان این فعالیت، در مورد روابط در کلاس، گروه و اتحاد صحبت کرد؛ اینکه همه‌ی ما باید مراقب هم باشیم و نگذاریم نخ کاموا‌یمان قل بخورد و برود (دانش‌آموزی طرد شود یا …).
ریسه
معلم یا دانش‌آموز باید در برگه‌های آچهار، یک مثلث متساوی‌الساقین بزرگ بکشد، به‌طوری که ضلع نامساوی عرض برگه باشد. هر دانش‌آموز باید این مثلث را روی برگه‌اش داشته باشد. این مثلث به سه قسمت تقسیم می‌شود و میتوان برای هر قسمت موضوعی مشخص کرد: مثلاً آرزوی من، علایق من، ویژگی‌های رفتاری من، کلاس مورد علاقه‌ی من، شهر من یا … .
دانش‌آموزان باید هر بخش را با نقاشی و نوشته کامل کنند و در آخر باید مثلث را قیچی کنند.
حالا یک نخ کاموا روی زمین پهن کنید و از دانش‌آموزان بخواهید قطعات مثلث خود را در کنار هم به کاموا بچسبانند. در آخر ریسه‌ی به‌وجود آمده را به دیوار کلاس نصب کنید و فرصت دهید تا دانش‌آموزان نقاشی یکدیگر را ببینند.
میتوان از این ریسه به عنوان تزیینی ماندگار در کلاس استفاده کرد.
